เรื่อง:  "แด่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ชื่อว่าแม่"ซึ้งมากคับ...มองเห็นตัวเองเลย
 
| 
 
| 
| 
เเด่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ชื่อว่าแม่   เมื่อคุณเกิดมาในโลกนี้   แม่อุ้มคุณไว้ในอ้อมอก   คุณขอบคุณแม่ด้วยการเปล่งเสียงร้องไห้ เมื่อคุณอายุ  1 ขวบ แม่ป้อนข้าวและอาบน้ำให้คุณ   คุณขอบคุณแม่โดยการร้องไห้งอแง
 เมื่อคุณอายุ  2 ขวบ   แม่สอนให้คุณหัดเดิน คุณขอบคุณแม่ด้วยการวิ่งหนีทุกครั้งที่แม่เรียกหา
 เมื่อคุณอายุ  3 ขวบ   แม่ทำอาหารทุกอย่างให้คุณด้วยความรัก  คุณขอบคุณแม่ด้วยการโยนจานลงบนพื้น
 เมื่อคุณอายุ  4 ขวบ   แม่ให้ดินสอสีแก่คุณ   คุณขอบคุณแม่ด้วยการระบายสีเลอะเต็มบ้าน
 เมื่อคุณอายุ  5 ขวบ   แม่แต่งชุดสวยๆ(หรือหล่อๆ)ให้คุณไปเที่ยว คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำชุดเลอะโคลน
 เมื่อคุณอายุ  6 ขวบ   แม่ไปส่งคุณที่รร. คุณขอบคุณแม่ด้วยการร้องไห้ตะโกนว่า
 ' ไม่ไป... ไม่ไป... ไม่ไป... ''
 เมื่อคุณอายุ  7   ขวบ แม่ซื้อไอศกรีมให้คุณ   คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำมันหกเลอะเทอะไปทั่ว
 เมื่อคุณอายุ  8 ขวบ   แม่ซื้อลูกบอลให้คุณ   คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำกระจกเพื่อนบ้านแตก
 เมื่อคุณอายุ  9 ขวบ   แม่สอนให้คุณเล่นเปียโน คุณขอบคุณแม่ด้วยการไม่เคยแม้แต่จะซ้อม
 เมื่อคุณอายุ  10 ขวบ แม่พาคุณไปเรียนพิเศษและพาไปงานวันเกิดเพื่อน
 คุณขอบคุณแม่ด้วยการกระโดดลงจากรถโดยไม่คิดที่จะหันกลับมามอง
 เมื่อคุณอายุ  11 ขวบ   แม่พาคุณกับเพื่อนไปดูหนัง
 คุณขอบคุณแม่ด้วยการขอที่นั่งคนละแถว(หรือขอให้แม่ไม่ต้องดู)
 เมื่อคุณอายุ  12 ขวบ   แม่เตือนคุณว่าอย่าดูทีวี ให้ตั้งใจอ่านหนังสือเตรียมเข้าม.1   คุณขอบคุณแม่ด้วยการรอให้แม่ไปข้างนอกแล้วดูต่อ โดยไม่อ่านหนังสือเลย
 เมื่อคุณอายุ  13 ปี   แม่บอกให้คุณตัดผม คุณขอบคุณแม่ด้วยการด่าแม่ว่า
 ' แม่นี่...ไม่มีรสนิยมเลย   ไม่ต้องมายุ่งกะหนู(ผม)หรอก '
 เมื่อคุณอายุ  14 ปี   แม่จ่ายเงินซัมเมอร์แคมป์ที่แพงแสนแพงเพื่อให้คุณได้เรียนสิ่งที่ดีๆ   คุณขอบคุณแม่ด้วยการไม่เขียนจดหมายหาแม่ซักกะฉบับ
 เมื่อคุณอายุ  15 ปี   แม่กลับบ้านหลักงานเลิกอยากกอดคุณสักกอด   คุณขอบคุณแม่ด้วยการขังตัวเองอยู่ในห้องโดยไม่สนใจ
 เมื่อคุณอายุ  16 ปี   แม่สอนคุณขับรถ คุณขอบคุณแม่ด้วยการขับรถหนีแม่ไปเที่ยว
 เมื่อคุณอายุ  17 ปี   แม่จ่ายค่าเรียนกวดวิชาให้คุณได้เรียนเพิ่ม เพื่อหวังให้คุณเก่งและมีความรู้
 คุณขอบคุณแม่ด้วยการให้แม่ส่งข้างนอกเพื่อจะได้ไม่อายเพื่อน
 เมื่อคุณอายุ  18 ปี   แม่ร้องไห้ในวันที่คุณจบชั้นมัธยม   คุณขอบคุณแม่ด้วยการฉลองกับ
 เพื่อนตั้งแต่ค่ำยันเช้า
 เมื่อคุณอายุ  19 ปี   แม่รอโทรศัพท์สายสำคัญจากคุณ คุณขอบคุณแม่
 ด้วยการใช้โทรศัพท์ตลอดคืนนั้น
 เมื่อคุณอายุ  20 ปี แม่ถามว่าคุณมีแฟนรึยัง   คุณขอบคุณแม่ด้วยการตอบว่า
 ' แม่อย่ามายุ่งกะหนู(ผม)เลย '
 เมื่อคุณอายุ  21 ปี   แม่แนะนำอาชีพของแม่ให้คุณทำในอนาคตของคุณ
 คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า  ' หนู(ผม)ไม่อยากเป็นอย่างแม่ '
 เมื่อคุณอายุ  22 ปี   แม่อยากกอดคุณในวันรับปริญญา
 คุณขอบคุณแม่ด้วยการไปกอดกับเพศตรงข้ามกับคุณโดยไม่กอดแม่ที่ท่านอยากกอดคุณ
 เมื่อคุณอายุ  23 ปี แม่ซื้ออพาร์ตเม้นท์และเฟอร์นิเจอร์ให้แก่คุณ
 คุณขอบคุณแม่ด้วยการว่ากับเพื่อนๆลับหลังว่า ' มันช่างเชยและน่าเกลียดเสียนี่กระไร '
 เมื่อคุณอายุ  24 ปี   แม่บอกให้คุณพาแฟนของคุณมาหาแม่ เมื่อคุณพามา แม่ถามพวกคุณว่าอนาคตวางแผนไว้ว่าอย่างไร   คุณขอบคุณแม่ด้วยการจ้องเขม็งและพูดว่า   ' แม่จะมายุ่งอะไรกะหนู(ผม)อีกเนี้ย '
 เมื่อคุณอายุ  25 ปี   ( สำหรับผู้ชาย)แม่ช่วยออกค่าสินสอดให้กับคุณและบอกกับคุณว่าแม่รักคุณมากขนาดไหน  คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า ' อายคนอื่นเขาน่า   แม่ '(สำหรับผู้หญิง)แม่ช่วยออกค่าใช้จ่ายในงานแต่งงานให้คุณ   และบอกว่าแม่รักคุณมากขนาดไหน
 คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า ' หนูอยากไปอยู่ต่าง-ประเทศเพื่อจะได้สวีทกับแฟนโดยไม่มีแม่ '
 เมื่อคุณอายุ  30 ปี แม่โทรมาหาและแนะนำวิธีเลี้ยงเด็ก   คุณขอบคุณแม่โดยการบอกว่า
 ' สมัยนี้มันเปลี่ยนไปแล้วล่ะค่ะแม่ '
 เมื่อคุณอายุ  40 ปี แม่โทรมาชวนคุณไปงานวันเกิดญาติ   คุณขอบคุณแม่และญาติว่า
 ' ตอนนี้ไม่ว่างเลย '
 เมื่อคุณอายุ  50 ปี แม่ชราและไม่สบาย   อยากให้คุณดูแล   คุณขอบคุณแม่ด้วยการบอกว่า
 ' มันเป็นภาระนะแม่  หนูมีงานอีกเยอะแยะ '
 และแล้ววันหนึ่ง แม่จากคุณไปอย่างสงบ และทุกอย่างที่คุณไม่เคยทำมาก่อน
 จะเหมือนฟ้าผ่าในใจคุณ   โปรดใช้เวลาสักนิด แสดงออกถึงความลึกซึ้งแด่ ' แม่ '
 ไม่มีอะไรมาแทนแม่ได้ แม้ว่าบางคราวแม่จะไม่ใช่คนที่เข้าใจคุณมากที่สุด
 หรือเห็นด้วยกับคุณ   แต่ก็คือ ' แม่ ' ของคุณ  และเชื่อได้ว่าจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ
 รับฟังคุณ ความกังวลของคุณ   ลองถามตัวเองดู คุณมีเวลาที่จะฟังความเศร้า
 ความกังวลใจไม่ว่าจากการงาน   จากงานบ้าน หรือจากงานในครัวของแม่ไหม
 คุณเคยนึกถึงความทุกข์ของแม่ที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อคุณและทุกคนไหม   รักแม่ให้มาก
 แม้ว่าจะคิดเห็นแตกต่างการ   เพราะเมื่อแม่จากไป
 จะเหลือเพียงความเสียใจและความทรงจำเท่านั้น
 อย่าเพิกเฉยกับคนที่ใกล้หัวใจคุณที่สุด   รัก"แม่"ให้มากกว่ารักตัวเอง
 แสดงให้แม่รู้ว่าคุณก็"รัก"ก่อนที่จะทำได้เพียงบอกรักกับ"รูป"ของแม่เท่านั้น
 |  |  | 
 
 
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น